25. Depressie

De titel van deze blog belooft niet veel goeds, maar ik nodig je van harte uit even door te lezen. Het gaat namelijk best goed met mij.

Het moet rond 2006 zijn geweest dat ik voor het eerst een psycholoog opzocht omdat ik in een arbeidsconflict terecht dreigde te komen. Het stelde achteraf allemaal niet zoveel voor, maar ik voelde mij niet loyaal behandeld terwijl ik mijzelf 3 slagen in de rondte werkte om zowel fulltime docent te zijn als ICT-coördinator. Ik herkende de signalen van overwerkt zijn (in de IT had ik die grens al eens flink overschreden) en trok deze keer op tijd aan de bel: bij de huisarts een verwijzing psycholoog gehaald en op consult.

Mijn vraag was vrij concreet: waarom overkomt mij dit weer? Na wat heen en weer gepraat over pleasing en misplaatste verwachtingen kwam ineens de onverwachte diagnose: Cor, je bent chronisch depressief. 

Ik ben in de lach geschoten en heb verteld over de gangmaker die ik was en wat ik allemaal aan energieverslindende activiteiten deed. Tot mijn verbazing ging mijn gesprekspartner daar helemaal niet op in, maar besloot onze sessie met de tekst: je bent voldoende handig met internet om uit te zoeken wat chronische depressiviteit inhoudt, zoek het op en dan spreken we elkaar volgende week weer. Met een ongelovige glimlach stond ik 5 minuten later buiten.

Ik bleek inderdaad voldoende handig om op internet uit te zoeken wat chronische depressiviteit inhoudt en herkende in de opsomming van kenmerken vrijwel alle bij mezelf. Dus toen ik een week later de “spreekkamer” weer instapte heb ik mijn nederlaag direct erkent met de tekst: 1-0 voor jou: ik ben inderdaad chronisch depressief. Hoe kom ik er vanaf? Ik begreep uit wat ze zei dat ik er niet vanaf ging komen, maar dat ik er mee om moest leren gaan. Ik vond dat geen acceptabele oplossing en na die sessie heb ik haar niet meer bezocht.

Mijn zoektocht om van mijn depressie af te komen leverde wel wat op. Alleen geen genezing, maar vooral een manier om ermee om te leren gaan. Eckhart Tolle heeft daar een belangrijke bijdrage aan geleverd. Twee inzichten hielpen daarbij enorm: ik ben niet mijn gedachten en als een ervaring mij voldoende in beslag neemt, is er geen plaats voor depressie. Het gaat te ver om over beide zaken hier uit te wijden, maar ik heb een escape gevonden die me helpt het een plek te geven.

Er is een aardig youtube filmpje genaamd “I had a black dog, his name was depression.” waarin duidelijk wordt gemaakt wat een depressie is. Ik ga er ondertussen niet meer onder gebukt: het is deel van wie ik ben. Het is mijn alarmklok voor als ik te weinig tijd aan de juiste dingen besteed en het maakt me geschikt om anderen die hier last van hebben een handvat of twee te geven. En dat laatste komt mooi uit, want Sam, de oudste, is behoorlijk depressief. Nu alleen hopen dat hij geholpen wil worden.