27. Kunsthal

Deze voorjaarsvakantie wilden we het rustig aan doen en hebben we onze agenda zo leeg mogelijk gehouden. Nu zijn wij beiden liefhebbers van kunst en dat in combinatie met de even-er-lekker-tussenuit-voucher die er nog lag van mijn verjaardag, hebben we een overnachting geboekt in Diessen, niet al te ver van het Van Abbemuseum in Eindhoven. We waren daar allebei nog niet geweest. 

(Foto: Frida)

Ik heb een haat-liefde verhouding met musea omdat ze net zo vaak tegenvallen als meevallen. Bij het Van Abbe was dit beide: het pand en de moeite die het museum doet om allerlei doelgroepen te betrekken bij kunst en de intentie om minder gewaardeerde kunst een plek te geven naast de gevierde meesters kan ik wel waarderen. De uitgestalde collectie viel me wel nogal tegen. Veel 2D kunst met weinig zichtbare samenhang. Ik hoef kunst niet mooi te vinden, maar als het geen emotie bij me oproept, hoop ik in elk geval het ambacht waarmee het gemaakt is te herkennen en te kunnen waarderen. Daar was helaas niet zoveel sprake van. De architectuur van het pand verraste wel en dat is iets wat je in Eindhoven niet snel gebeurt. We hebben een loopje gedaan vanaf het museum naar de binnenstad: je moet echt heel veel gloeilampen aandoen voor je het warm krijgt van deze stad. 

De dag erop zijn we na een kleine wandeling in een vriendelijke morgenzon in het natuurgebied rond Diessen naar Rotterdam gereden om een oude bekende te bezoeken: de Kunsthal.

Ik durf mezelf wel fan van de Kunsthal te noemen, omdat dit museum me vrijwel nooit tegenvalt. De laatste keer gingen we voor een tentoonstelling van Tim Walker. Tim maakt mooie foto’s, maar Kunsthal weet daar dan een geweldige expositie van te maken. Zelden zie ik een museum vergelijkbaar all out gaan om de omgeving te laten matchen bij de kunst. En dat doet Kunsthal vaker. 

Deze keer gingen we voor de tentoonstelling van Patricia Piccinini. Ik had al een beetje gegoogled en als liefhebber van Ron Mueck (ook al eens in Kunsthal indrukwekkend uitgestald gezien) had ik me ingesteld op een mindere variant. Ik zat ernaast. Wat een fantastisch werk (in beide betekenissen van het woord fantastisch)) en wat is Kunsthal er weer geweldig in geslaagd om dit briljant tentoon te stellen. We hebben zeker een uur onze ogen de kost gegeven en zijn – om even bij te komen en te laten bezinken – eerst gaan lunchen in het restaurant (ook een aanrader) om daarna een blik te werpen op de andere tentoonstellingen. Deze waren minder indrukwekkend dan die van Piccinini, maar beter uitgelicht, gerangschikt en samengesteld dan die van de dag ervoor in Eindhoven.

Er zijn vast meer musea die erin slagen iets toe te voegen aan het werk van de kunstenaar door de wijze waarop ze exposeren. Voorlinden is daar ook wel een voorbeeld van, wat mij betreft. Ik houd me met nadruk aanbevolen voor tips op dat gebied. De Expositie Metamorphosis van Patricia Piccinini duurt tot begin juni. Ga zeker kijken.