39. Ken me

Zoals ik eerder wel geschreven heb, werk ik twee dagen per week bij het CIV. Daar houden we ons bezig met innovatie binnen de zorg. Vorig jaar besloot Middin hun afdeling innovatie naar onze locatie te verplaatsen. Deze afdeling (uitleenservice) wordt bemenst door cliënten van Middin die (deels) ervaringsdeskundig zijn op gebied van de spullen die ze beheren. Het was voor alle partijen wel spannend hoe deze samenwerking zou uitpakken, maar ondertussen kunnen we vaststellen dat dit voor alle partijen een succes is.

De cliënten van Middin zijn geen cliënten van ons: ze zijn de innovatiespecialisten. Als wij een cursus verzorgen voor studenten of externe partijen, laten we vaak een van hen de demonstratie van een product verzorgen. Daarnaast houden zij zich bezig met testen, administratie en nog allerlei zaken waar ik geen zicht op heb. Ik ben niet scheutig met het gebruik van echte namen op deze blog, maar voor één Middin collega maak ik graag een uitzondering: Kenny.

Kenny heeft ernstige spasticiteit. Hij zit als gevolg daarvan in een rolstoel, heeft moeite met spreken en is voor de meeste praktische zaken (zoals eten en drinken) aangewezen op hulp. Dat Kenny spastisch is, is niet te missen. Wat wel te missen is, is dat Kenny een intelligente vent is. Tenminste, als je niet verder kijkt dan je neus lang is. Want als je waarneemt hoe hij reageert op de wereld om hem heen, is helder dat Kenny’s geest prima functioneert. En hij heeft humor. Maar veel mensen nemen de moeite niet om dat te zien. Die benaderen hem alsof hij een kind is (met blijkbaar ook vaak een gehoorstoornis) en dat stoort hem. Logisch. In een poging iets te doen tegen de gewoonte van mensen hem (en veel anderen) te beoordelen op uiterlijke kenmerken, is Kenny nu bezig met het ontwikkelen van een kledinglijn. Het merk is Ken me.

Dat was voor een van mijn gouden collega’s reden om een hockeytoernooi te organiseren. Rolstoelhockey dan wel, want dat is Kenny’s sport. De opbrengst voor zijn startup. Om de competitiedrift aan te wakkeren werd het een wedstrijd tussen Middin en het CIV, met een heuse wisselbeker als hoofdprijs. En iedereen in een rolstoel. Battle of the innovators, zo zei de poster.

Het werd een geweldig leuke avond. Er was een foodtruck van school met flammkuchen, er waren T-shirts gemaakt met opdruk en er waren sportrolstoelen die aanmerkelijk sneller achterover slaan dan de reguliere exemplaren, ontdekten we al snel. Daarom liggen die sporters dus altijd zo voorover als ze snel gaan. Even wennen. Ook dat je ergens je stick moet laten tijdens het rijden. 

Kenny had de minste handicap. Die reed iedereen eruit met zijn elektrische rolstoel, stuurde veel beter en had een verbazingwekkend goede klap in huis. Middin ging dan ook met de beker naar huis. Gelukkig is hun huis bij ons thuis in het CIV. Dus we kunnen de beker elke dag zien. Ik kan niet wachten op de kans hem over een jaar te laten wisselen van eigenaar.