64. Pasta

Ik heb wel eens eerder geschreven dat eten een ding is hier. Zonder in herhaling te vallen, is de situatie bij Vera nu zo, dat ze 5 dagen per week naar het SeysCentrum in Zwijndrecht gaat. Daar is veel expertise over eetproblemen zoals Arfid en we hopen dat dit ook bij Vera leidt tot weer normaler eetgedrag, zodat haar maagsonde er zo snel mogelijk weer uit kan. Daan, de jongste, is ook in toenemende mate kritisch op het eten en we hopen dat zijn zus als voorbeeld ervoor zorgt dat hij zichzelf weet te bewegen om voldoende te blijven proberen te eten.

Deze week was op woensdag lesjesavond op de school van Frida, dus moest ik even leiding nemen over de maaltijd en wat daar zoal na komt. Nu wordt mijn gezag meestal wel geaccepteerd, maar het is een dunne lijn waarover ik beweeg. Een vreemd smaakje, een ongelukkige opmerking aan tafel of een situatie die eerder op de dag gespeeld heeft: alles kan het eetproces verstoren. Bij alle drie kinderen kan de verkeerde emotie de eetlust onmiddellijk bederven.

De strategische keuze was pasta. Pasta is niet veel aan te vergissen, zolang er maar heel veel tomatensaus in zit en er een flinke dosis geraspte kaas op tafel staat. Om Daan zich niet te laten verliezen in het uit het eten vissen van alle groente, had ik meer dan de helft in de blender door de tomatenpasta gepureerd, zoals ik wel vaker doe. Ik heb eens alle groente aan gort gedraaid, maar dan krijgt de saus een rare kleur en dan haakt niet alleen Daan, maar ook Vera af. Ik had er zelfs aan gedacht om een rauw champignonnetje naast Daans bord te leggen, want hij lust vooralsnog geen champignons die in het eten zitten (al voeg ik ze als laatste toe). Met een goede hoeveelheid vega-gehakt en een beetje experimenteel met de kruiden, gingen de pan met saus en twee pannen met pasta (waarvan eentje glutenvrij) rond kwart over zes op tafel. De sfeer leek goed, er werden geen nare opmerkingen naar elkaar gemaakt en de afwezigheid van Frida werd als feitje opgenomen. Klaar voor de start.

Het werd een hele goede maaltijd. Sam at gewoon goed en nam een tweede portie. Daarna heeft hij een flinke portie voor later op de avond klaargezet. Daan viste niet eens alle groente eruit en at zijn bord leeg. En Vera at bij wijze van uitzondering al haar pasta op (waar ze de avond ervoor één vorkje met rijst nam en een heel klein beetje kroepoek.) Na de maaltijd gingen de jongens naar boven en hebben Vera en ik naar The Big Bang Theory zitten kijken.

Tegen de tijd dat Frida thuiskwam zat bij Vera ook de sondevoeding erin (zonder protest) en was ze klaar om naar bed te gaan. Ook Daan stond op het punt zijn tanden te gaan poetsen. Alles onder controle in een vloeiend en soepel avondritueel. Meer geluk dan wijsheid, maar deze nemen ze me niet meer af.