96. Musicals

Ik hou van podiumkunst. Toneel heeft mijn voorkeur, maar ik kan ook genieten van cabaret en dans. Waar ik minder mee heb, zijn musicals. Toen we mijn ouders trakteerden voor hun zestig jarig huwelijk met kaartjes voor Aida, ben ik dan ook niet meegegaan. Dit soort shows is niet aan mij besteed, al vond ik Lion King destijds wel aardig. In Londen heb ik een paar musicals gezien en, al is daar de kwaliteit merkbaar hoger, verder dan waardering voor het vakmanschap, kom ik niet.

In de tijd dat ik CKV gaf, behandelde ik het musicalgenre in één les. Ik vertelde over de eerste musical, Showboat, en over Joop van den Ende die in de jaren zeventig Cats naar Nederland haalde. Omdat Cats een flop dreigde te worden, gebruikte hij een truc waarmee Booking.com recent het nieuws haalde: hij suggereerde dat er bijna geen kaarten meer waren. Het werkte en de rest is geschiedenis. De populariteit van musicals verbaast me. Zoals ik in diezelfde CKV-les plachtte te zeggen: een musical is een eenvoudig verhaaltje met liedjes die daaraan niets toevoegen, gecombineerd met dans. Natuurlijk is dat gechargeerd, maar daarna kregen de leerlingen een lesuur om zelf een musical te maken en het moest wel haalbaar lijken.

Mijn aversie geldt vooral voor professionele musicals. Ik heb met veel plezier op mijn school in Dordrecht musicals gemaakt met leerlingen. Grease, Sister Act, Hair, West Side Story, Les Miserables, Into the woods: ze werden allemaal een succes. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit voor een groot deel op conto van mijn collega muziek kwam die, met zijn kwaliteiten als koordirigent, de leerlingen echt kon laten zingen. Naast het bedenken van mooie plaatjes en wat regie- en decorvondsten, heb ik vooral plezier beleefd aan het schrijven van aangepaste scripts.

Bij West Side Story kon ik helemaal los, omdat ik van mening was dat het conflict tussen Puerto Ricanen en Amerikanen in ons polderland anno nu niet zou aanspreken. Daar heb ik Moslims tegen Niet/Anti Moslims van gemaakt, dus heb ik de meeste liedjes ook herschreven. Bij Into the woods vond ik de vertaling van de liedjes niet mooi en heb ik de meeste aangepast en bij alle musicals heb ik het script zo herschreven dat we nooit meer dan negentig minuten zitvlees van het publiek hebben gevraagd.

Nu ik geen dramales meer geef, zit het regisseren van een jaarlijkse musical er niet meer in. Maar dankzij Frida mag ik toch nog een beetje aan de slag. Zij regisseert de musicals op haar school. Daarvoor kiest ze er een (met een beetje bemoeienis van mij) en ik schrijf een aangepast script. Zo heb ik afgelopen jaren Grease (had ik nog liggen), High School Musical (alle versies gecombineerd om een beetje verhaal te hebben) en de kleine zeemeermin herschreven. En nu is het proces van uitzoeken weer begonnen. Ik zal nog niet uit de school klappen welke het gaat worden, maar we hebben er al een op het oog. Nu al zin in.